Wat een jaar was 2019. Een mooi jaar, misschien wel in de eerste plaats door te genieten van veel dingen die zo gewoon lijken: gezelligheid thuis, met Alie en de (schoon)kinderen die geregeld thuiskomen. Ja, het was even wennen dat ook de jongste het huis uit ging. Maar wat is het tegelijkertijd gaaf om te zien dat ze allemaal lekker hun weg gaan en genieten van hun opleiding en werk. Alle reden om heel dankbaar voor te zijn, want gezondheid en een goede band met je kinderen zijn niet vanzelfsprekend.
Maar ik kijk ook met een glimlach terug op bijzondere dingen die ik heb mogen doen. Na een eerste optreden in oktober vorig jaar, stond ik in 2019 nog driemaal in een volle theaterzaal met ‘Als ik in de hemel kom’. En daarnaast nog in een reeks kleinere zalen, boekwinkels en in de theatertent op het Strandheemfestival. Heel gaaf om de verhalen die ik op papier zette tot leven te laten komen. Heerlijk om mooie reacties van het publiek te krijgen, dat spoort aan tot het uitdenken van nieuwe ideeën.
Voor Visie mocht ik op reportage naar de Filipijnen, waar ik samen met fotograaf Nathalie zag hoe IJM strijdt tegen misbruik van kinderen voor cyberseks. Overigens genoot ik het hele jaar door van de vele hoopvolle verhalen die we met de redactie hebben gemaakt, prachtig werk. Mijn recente interview met Reinder IJmker, de man van de dit jaar overleden zangeres Kinga Bán, zal me nog lang bijblijven. Kwetsbaarheid, echtheid, verdriet en een lach… het kwam allemaal samen in zijn verhaal. Bijzonder als mensen een inkijkje geven in hoe het echt met ze gaat, zonder opsmuk of vals sentiment, maar puur en eerlijk…
Sinds dit voorjaar verdiep ik me in het vak van uitvaartbegeleider, mede aangespoord door reacties op en gesprekken rond ‘Als ik in de hemel kom’. Ik startte na de zomer met de opleiding tot uitvaartbegeleider en ontdek steeds mee wat een boeiend vak dat is. Ook daar draait het om wat echt is, wat klopt, om de ontmoeting met mensen, om het van betekenis zijn en wellicht een stukje hoop bieden.
Ik realiseer me dat ik hier maar in een notendop beschrijf wat 2019 voor me betekende. Voor nu is dat wat mij betreft genoeg. Ik kijk met vertrouwen vooruit naar het nieuwe jaar 2020, omdat ik geloof dat God nu en dan dezelfde is. En natuurlijk kriebelt het een beetje in mijn buik om NIEUWS dat ik op 1 januari ga brengen; That’s one small step for mankind, but a giant leap for one man…
Ik wens je een goede jaarwisseling en een mooi 2020!